زمانی بود که رادیو و تلویزیون کشوری را که تنها ابزار رسانه و ارتباط جمعی بود، می گرفتند انگار آن کشور را گرفته بودند. حاکمیت ها وابسته به آنتن صدا و سیمای خود بودند. در کشور ما وقتی رادیو به دست انقلابیون رسید اعلام شد حکومت سقوط کرد. این ملاک بود وگرنه کاخ ها هم از قبل خالی بودند.
رسانه مهم ترین ابزار قدرت و مهم ترین عامل قدرت آفرینی است. رسانه در بین مردم توضیع شده. اهالی تفکر دموکراسی تصور می کردند رسانه را هر چه بیشتر توضیع کنند نتیجه بازی سه، هیچ به نفع آنها خواهد شد. الان هم ساده لوحانه همین تصور را دارند.
حقیقتاً فکر می کنند اگر اینترنت را گسترش دهند بازی را آنها خواهند برد و این از کم خردی آنهاست که چنین تصوری می کنند. چون جذابیت اولیۀ انواع ابزار رسانه ای دیگر از دست رفته و نوبت استفاده جدی تر از رسانه رسیده است.
ترفندهای مختلف رسانه ای برای فریب دادن در حال رنگ باختن است. مردم مستند و فیلم یا هر تصویری که می بینند با ارزیابی به آن نگاه می کنند. در جهان این اتفاق افتاده. نمی توان با دروغ های رسانه ای مردم را فریب داد.
الان در رسانه کسی حرفش جلو است که با حقیقت ارتباطش بیشتر باشد. زمانی تصور می شد مردم جهان قدرت قضاوت در مورد حقیقت را ندارند لذا آنهایی که مهارت بیشتری در دروغ پردازی و حقیقت نمایی باطل، آنها می برند. اما الان ثابت می شود که نگاهی درست نیست.
تا بزرگترین جنایت ها را منصوب به اسلام می کنند یک دفعه قاریان و تلاوت کنندگان قرآن در همان کشور افزایش پیدا می کنند. از یازده سپتامبر این اتفاق را شاهد بودیم و هستیم. همان سال مطالعه کنندگان قرآن کریم در آمریکا افزایش پیدا کرد. یعنی عدم اطمینان به حاکمیت هایی که آنها را مدیریت می کنند.
ما در چنین شرایطی قرار داریم. امروزه فرصت ها فوق العاده بیشتر از تهدید هاست. مشخص است فتنه ای که درست کردند و در حادثۀ فرانسه شکل پیدا کرد کاملاً می توان حدس زد که کار خودشان است. که آنها با واسطه یا بی واسطه دست دارند و قدرت ها پشت سر این اتفاق است.
هیچ آدم مسلمانی چنین خبط و خطایی نمی کند. بنده تصورم این است که آنها در اتاق فکرشان می دانستند که این فتنه نمی گیرد! و به بن بست رسیدند که چاره ای ندارند جز این کار. در میان این همه فرصت ناب برای روشن کردن حقیقت این کم کاری از ماست که از این موقعیت استفاده نمی کنیم.
امروزه انواع رسانه ها و شبکه های ارتباط جمعی و شبکه های اجتماعی به خودی خود اول به ضرر دشمن تمام می شود. امروز در تمام ارتباط های جمعی و رسانه ای چیزی که حرف اول را می زند مضمون و محتوا است. در سینما و شبکۀ تلوزیونی و در انواع و اقسام فضای اینترنتی. مردم با عقل و درایتشان قضاوت می کنند.
ما از این فرصت ها تقریباً اصلاً استفاده نمی کنیم. ما از فرصت دفاع مقدس خوب استفاده نکردیم که باعث شد امام از تعبیر "جام زهر" استفاده کند. ما از فرصت شهدا و حماسه هایمان خوب استفاده نکردیم و این استفاده نکردن خوب از فرصت حماسه دفاع مقدس بود که موجب شد دشمن فرصت پیدا کند تا بدل بزند. این سوء استفاده ایست که آنها کردند. ما خبط و خطایی انجام ندادیم فقط از فرصت ها استفاده نکردیم. ما حماسه ای آفریدیم که میشد بین المللی باشد و این کار را نکردیم.
بعد از پیام امام به گورباچوف در عرصۀ بین المللی استفاده نکردیم. اگر به عنوان عناصر رسانه ای زمان حضرت امام بودید و پای پیام امام به گورباچوف می ایستادید و کار می کردید و به واسطه آن پیام امام و انقلابش را معرفی می کردید و به بهانۀ آن پیام اسلام و مضامین عرفانی را اعلام می کردید. ما هنوزم نیاز داریم که پیام گورباچوف شرح داده شود.
ما از سخنان و اصطلاحات آخر امام که ایشان در عرصۀ فکر سیاسی وارد کردند استفاده نکردیم. ده و یا یازده مرتبه از کلمه "لیبرال ها" حضرت استفاده کردند. یک بار در مصاحبه ای قبل از انقلاب بوده و مابقی در چند ماه آخر عمر حضرت امام بوده. جالبه که در این چند ماه آخر عمر شریفشان تمام دفعات که از لیبرال استفاده کردند کلمه منافق هم کنارش بوده است. منافقین در فرهنگ ما یعنی تروریست ها. حتی جایی هم عملیات تروریستی آنها را شرح می دهند. می فرمایند: همان منافقی که سر پدر خانواده را کنار سفره زمان افطار گوش تا گوش جلوی چشم زن و بچه می برند. امام این دو را مدام کنار هم قرار می دهد. لیبرالیسم با تروریسم یکی است.
اگر شما به ملت های دنیا بگویید که این دو یکی است و امام ما نزدیک سی سال پیش بیان فرمودند می گویند ببخشید شما تا حالا کجا بودید؟ چرا تا حالا یک بار هم نگفته بودید.
نباید به یک ملت فرصت سوز مشهور شویم. ما فوق العاده ملت فرصت سازی هستیم ولی نمی توانیم از فرصت هایمان خوب بهره برداری کنیم.
