شام شهادت امام جواد(ع)+سکوت معنادار امام

شام شهادت امام جواد(ع) در هیئت شهدای گمنام (مورخ93/7/3) با سخنرانی استاد پناهیان و مداحی حاج میثم مطیعی برگزار شد.

فمن ذلک ما روی عنه أنه جی‏ء به إلى مسجد رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله بعد موت أبیه الرضا و هو طفل، فجاء إلى المنبر و رقی منه درجة، ثم نطق فقال: أنا محمد بن علی الرضا أنا الجواد، أنا العالم بأنساب الناس فی الأصلاب، أنا أعلم بسرائرکم و ظواهرکم، و ما أنتم صائرون إلیه، علم منحنا به من قبل خلق الخلق أجمعین، و بعد فناء السّماوات و الأرضین، و لو لا تظاهر أهل الباطل و دولة أهل الضلال، و وثوب أهل الشک، لقلت قولا یعجب منه الأوّلون و الآخرون، ثم وضع یده الشریفة على فیه و قال: یا محمد اصمت کما صمت آباؤک من قبل.

^{(بحار الانوار-جلد5-صفحه108)} 

من جواد (اهل جود و بخشش) هستم، من نَسَب مردم را در پشت پدرانشان می دانم، من آگاه ترم به اسرار شما و ظواهر شما(از خود شما)؛ علمی که بخشیده شد به ما از قبل از خلق شدن همه ی شما بود، تا بعد از نابودی آسمانها و زمین؛

اگر (1) تظاهر اهل باطل (2) دولت اهل ضلال (3)حمله های اهل شک نبود، سخنی می گفتم که تعجب کنید از اول و آخر(بشریت)؛ سپس دست مبارکشان را بر دهانشان قرار دادند و فرمودند: ای محمد ساکت باش، همان گونه که پدران تو ساکت بوده اند.

پشت این سکوت معنا دار حرف های زیادی قرار دارد، ما که ادعای معرفت به امام را داریم باید از سرّ این سکوت ها هم با خبر باشیم. { آن کس است اهل بشارت که اشارت داند*نکته ها هست بسی محرم اسرار کجاست}

ما جزء چه کسانی هستیم؟ آیا مثل شیخ مفید(ره) هستیم که امام زمان(عج) او را مَحرم اسرار خود قرار می دهد و با او درد و دل می کند؟! {رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم*با دوست بگوییم که او محرم راز است}

ان شاء الله از سکوت مولایمان حرف هایش را بفهمیم، و ان شاء الله به مولایمان سکوت تحمیل نکنیم.

{محرم راز دل شیدای خود*کس نمی بینم ز خاص و عام را}